پیشبینی عود سرطان تنها با انجام یک آزمایش
تاریخ انتشار: ۲۸ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۴۹۴۷۱
محققان مرکز پزشکی "انواییو لانگون هلث"(NYU Langone Health) آمریکا در مطالعه اخیرشان اظهار کردهاند یک آزمایش جدید میتواند عوارض جانبی ایمنی درمانی سرطان و خطر عود آن را پیشبینی کند.
به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از تی ان، نتایج یک مطالعه جدید نشان میدهد که یک آزمایش تحقیقاتی(research test) جدید این پتانسیل را دارد که پیشبینی کند کدام یک از بیمارانی که با روشهای ایمنی درمانی تحت درمان قرار گرفتهاند احتمال دارد پس از درمان، مجددا سرطان آنها عود کند و یا عوارض جانبی شدیدی را تجربه کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
محققان در این مطالعه به بررسی مجموعهای از پروتئینهای سیگنال دهنده سیستم ایمنی به نام آنتیبادیها که باکتریها، ویروسها و قارچهای مهاجم را تشخیص میدادند، پرداختند. این پروتئینهای خون به گونهای طراحی شدهاند که بر روی پروتئینهای باکتریایی و ویروسی خاصی نفوذ کرده و آنها را غیرفعال کنند، اما در برخی موارد " اتوآنتیبادیها"(autoantibodies) نیز به پروتئینهای خود بدن واکنش نشان میدهند و باعث بیماری خودایمنی میشوند.
اتوآنتیبادی یک آنتیبادی است که توسط سیستم ایمنی ساخته شده و علیه یک یا چند پروتئین خود بدن فرد هدایت میشود. بسیاری از بیماریهای خودایمن همچون لوپوس اریترماتوز به علت اتوآنتیبادیها ایجاد میشوند.
محققان در این مطالعه دادههایی را تولید کردند که نشان میدهد گروه جدیدی از اتوآنتیبادیهایی که به تازگی شناسایی شدهاند، اگر قبل از ایمنی درمانی در خون بیماران یافت شوند، این پتانسیل را دارند که به طور دقیق پیشبینی کنند که آیا بیماری سرطان فرد عود خواهد کرد یا فرد پس از درمان یک سری عوارض جانبی را تجربه خواهد کرد یا خیر.
در این مطالعه بیماران مورد بررسی قرار گرفته، ایمنی درمانی کمکی دریافت کرده بودند که هدف آن جلوگیری از بازگشت سرطان پس از درمان قبلی است. برای در امان ماندن سلولهای طبیعی از حمله خود ایمنی، سلولهای ایمنی دارای حسگرهای نقطه بازرسی هستند که با دریافت سیگنال مناسب، آنها را خاموش میکنند. بدن، تومورها را غیرطبیعی تشخیص میدهد اما سلولهای سرطانی، نقاط بازرسی از جمله پروتئین ۱ مرگ برنامهریزیشده سلول(PD-۱) را میربایند تا حمله ایمنی را خاموش کنند. به عنوان یکی از انواع ایمونوتراپی، مهارکنندههای پروتئین ۱ مرگ برنامهریزیشده سلول در برابر بسیاری از سرطانها مؤثر هستند و به عنوان درمان کمکی در بیماران مبتلا به ملانوم استفاده میشوند. به گفته محققان، با این وجود، برخی از بیماران از بیماریهای مکرر یا عوارض جانبی شدید مرتبط با درمان رنج میبرند.
در این مطالعه محققان این نظریه را مطرح کردند که برخی از بیماران ممکن است قبل از درمان دارای سطوح بالاتری از اتوآنتیبادی باشند، اما به اندازهای کافی نیست که برای تشخیص بیماری خودایمنی بررسی شوند. به همین دلیل در این مطالعه محققان گروهی از علائم اتوآنتیبادی متمایز را شناسایی کردند که میتواند اثرات نامطلوب مربوط به سیستم ایمنی را در درمان با دو مهارکننده اصلی به نامهای نیوالیومَـب(Nivolumab) و ایپیلیموماب(Ipilimumab ) و ترکیب این دو عامل پیشبینی کند.
"پاول جوهانت"(Paul Johannet) نویسنده اول این مطالعه، گفت: نتایج ما نشان میدهد که آزمایش تحقیقاتی جدید با پیشبینی اینکه آیا بیمار به یک درمان پاسخ میدهد یا عوارض جانبی خاصی را تجربه میکند یا خیر، این پتانسیل را دارد که به پزشکان در ارائه توصیههای درمانی دقیقتر کمک کند.
یافتههای این مطالعه در مجله "Clinical Cancer Research" منتشر شده است.
منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: خون ، سرطان
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: خون سرطان ایمنی درمانی اتوآنتی بادی عوارض جانبی پیش بینی بادی ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۴۹۴۷۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا با افزایش سن سرعت حرکت ما کم میشود؟
هنگامی که سن افزایش مییابد، کاهش تدریجی سرعت و چابکی بدن ما غیرعادی نیست. خواه قدم زدن آرام در اطراف محله باشد یا دستیابی به کنترل تلویزیون، حرکات ما با افزایش سن کاهش مییابد؛ بنابراین سوال این است که چه چیزی باعث این تغییر میشود؟ مطالعهای که توسط مهندسان دانشگاه کلرادو بولدر (CU Boulder) رهبری میشود، به این سوال قدیمی پاسخ میدهد.
این مطالعه که در مجله JNeurosci منتشر شده است، یکی از اولین مطالعاتی است که به طور تجربی دلایل کندی حرکت را در میان بزرگسالان بالای ۶۵ سال بررسی کرده است. محققان دریافتند که افراد مسن ممکن است تا حدودی کندتر حرکت کنند، زیرا برای آنها برای حرکت کردن باید انرژی بیشتری نسبت به افراد جوان صرف کنند.
به نقل از اساف، علا احمد (Alaa Ahmed)، یکی از نویسندگان این مطالعه، استاد دانشکده مهندسی مکانیک پاول ام رادی میگوید: نحوه حرکت ما، از حرکات چشم گرفته تا راه رفتن و صحبت کردن، دریچهای به روی پیری و پارکینسون میگشاید. ما در تلاشیم تا اساس عصبی آن را درک کنیم.
برای این مطالعه، محققان از شرکت کنندگانی در محدوده سنی ۱۸ تا ۳۵ و ۶۶ تا ۸۷ سال خواستند تا یک کار ساده را انجام دهند: دستیابی به یک هدف روی صفحه نمایش که شبیه به انجام یک بازی ویدیویی بود. با تجزیه و تحلیل الگوهای این دستیابیها، محققان کشف کردند که به نظر میرسد افراد مسنتر حرکات خود را تحت شرایط خاصی تغییر میدهند تا منابع انرژی محدودتر خود را حفظ کنند.
دکتر اریک سامرساید (Erik Summerside)، سرپرست تیم تحقیقاتی، که دکترای خود را در زمینه یکپارچهسازی دریافت کرده است، میگوید: همه ما، چه جوان و چه پیر، ذاتا به دنبال دریافت بیشترین پاداش از محیط خود و در عین حال به حداقل رساندن میزان تلاش برای انجام این کار هستیم.
این مطالعه دو فرضیه را در مورد این که چرا سالمندان کندتر حرکت میکنند، بررسی کرد.
اولین مورد نشان میدهد که عضلات افراد مسن ممکن است با کارایی کمتری کار کنند و کالری بیشتری بسوزانند در حالی که وظایف مشابه جوانان را انجام میدهند. مورد دوم پیشنهاد میکند که پیری ممکن است مدار پاداش در مغز انسان را تغییر دهد، زیرا افراد دوپامین کمتری تولید میکنند که یک ماده شیمیایی در مغز است که مسئول ایجاد احساس رضایت پس از انجام یک کار به شمار میرود.
در طول این آزمایش، شرکت کنندگان از یک بازوی رباتیک برای حرکت مکاننما به سمت هدفی روی صفحه رایانه استفاده کردند. اگر موفق میشدند، پاداش کوچکی مانند انفجار هدف و پخش صدای «بینگ بینگ» دریافت میکردند. هر دو گروه سنی زمانی که فهمیدند این صدا را خواهند شنید زودتر به هدف خود رسیدند، اما به روشهای مختلف به این هدف رسیدند. بزرگسالان جوانتر دستهای خود را سریعتر به سمت پاداش حرکت میدهند، در حالی که بزرگسالان مسنتر عمدتا زمان واکنش خود را بهبود میبخشند.
هنگامی که محققان وزنهای هشت پوندی را به بازوی رباتیک شرکت کنندگان جوان اضافه کردند، تفاوت بین دو گروه سنی ناپدید شد که توجه محققان را برانگیخت.
دکتر رابرت کورتر (Robert Courter)، سرپرست تیم تحقیق، توضیح میدهد: به نظر میرسد که مغز میتواند تغییرات بسیار کوچکی را در میزان انرژی که بدن مصرف میکند تشخیص دهد و حرکات ما را بر اساس آن تنظیم میکند. حتی زمانی که فقط با چند پوند اضافی حرکت میکنید، واکنش سریعتر به گزینهای ارزانتر برای رسیدن به پاداش تبدیل شد، بنابراین جوانان روشی مشابه افراد مسن را تقلید کردند.
یافتهها نشان میدهند که به نظر میرسد هزینههای تلاش برای رسیدن، عامل تعیینکننده در کاهش حرکت افراد مسن است. در حالی که این مطالعه نمیتواند به طور کامل مراکز پاداش مغز را به عنوان مقصر رد کند، اما اگر دانشمندان بتوانند مکان و نحوه ظهور این تغییرات از بدن را شناسایی کنند، ممکن است بتوانند درمانهایی را برای کاهش تلفات پیری و بیماری ایجاد کنند.
احمد میگوید: با کنار هم گذاشتن همه این موارد، نتایج ما نشان میدهد که هزینههای تلاش برای رسیدن به هدف، حرکت افراد مسنتر را کُند میکند.
این تحقیق به طور بالقوه میتواند ابزارهای جدیدی را برای تشخیص طیف وسیعی از بیماریها از جمله بیماری پارکینسون، اماس، افسردگی و اسکیزوفرنی در اختیار پزشکان قرار دهد. همانطور که ما به کشف رازهای پیری و حرکت ادامه میدهیم، مطالعاتی مانند این ما را یک گام به درک و پرداختن به چالشهای ناشی از افزایش سن نزدیکتر میکند.
منبع: ایسنا
باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی کلينيک